Styl: aromatyzowany imperial stout
Ekstrakt: ?
Alkohol: 8,5%
Pierwsze skrzypce w tym piwie gra kawa. Zaraz za nią schowana jest mleczna czekolada – całość tworzy mieszankę przypominającą zimny deser lodowo-kawowy. Piwo jest słodkie, goryczka jest niska, nie kontruje w całości słodkiego smaku piwa. Słodycz ta jednak nie wydaje się pochodzić od słodów, a raczej od dodanej laktozy. Czuć też wanilię i orzechy; podanej w składzie papryki nie czuć, chociaż po przełknięciu mamy wrażenie drapania w gardle. Nie drapie za to alkohol, ten jest niewyczuwalny. Chwilę po przełknięciu do głosu dochodzi też cynamon, a usta się czują, jakbyśmy przed chwilą zjedli cynamonowo-kawowe ciasteczko. Pojawia się też delikatny, winny kwasek (piwo było leżakowane w beczce po czerwonym winie oraz po tequili) oraz posmaki „beczkowe”. To cudo jest mega złożone, a jednocześnie bardzo pijalne – ciało nie jest przesadnie pełne, zawartość szklanki znika bardzo szybko. Nie wiem, czy nie jest to najlepsze piwo, jakie piłem w tym roku.
Moja ocena: 9/10